Het pand Burgers was eigendom van Burgers Verwarmingsinstallaties.In 1990 werd het gekraakt als vervanging voor de Bunker, het roemruchte kraakpand dat met groot materieel door de ME werd ontruimt. (Het enige verzet bestond uit enkele mensen die vanaf het dak de ME met waterpistooltjes beschoten.)Het pand was zwaar gebarricadeerd met honderden stoeptegels, de ijzeren luiken van deze voormalige luchtmachtbunker waren dichtgelast, en enkele mensen hadden zich binnen verschanst. Na urenlang werk van de speciale BATRA troepen werden zij voor dit werk gecomplimenteerd door deze sportieve speciale-politie troepen.
Het pand Burgers heeft echter nooit een dusdanig radicale positie ingenomen. Het was veel groter en het initiatief werd gedragen door een grotere groep mensen.Vanaf het begin werd het bewoonbaar maken van het pand energiek aangepakt.Vanaf het begin woonden er ongeveer 15 mensen, en werden werkplaatsen en aktiviteiten-ruimtes gebouwd.

In 1992 deed zich een wending voor, toen het pand bij opbod in de verkoop werd gedaan door de eigenaar. Na lange verhitte discussies werd uiteindelijk besloten een bod op het pand uit te brengen. In samenwerking met de VAK-groep, een organisatie die onafhankelijke projecten ondersteunt, vooral op het gebied van management, organisatie en onderhandeling met derden, werden de nodige (virtuele) financien verzameld. Door middel van garantstellingen van een groot aantal symphatiseerende individuen werd een onderpand verkregen voor het afsluiten van leningen en hypotheek.
Na een zeer spannend jaar kwam uiteindelijk het onverwachte nieuws: Ons bod was nota bene het hoogste, en het pand kon aangekocht worden.

De aankoop en alle perikelen eromheen leidde tot een groot verloop van bewoners en gebruikers. Echter, altijd zijn er legio mensen geweest die graag in een dergelijk project stappen. Grote verbouwingen waren echter noodzakelijk, die soms tot grote spanningen leidden.
Het was namelijk vanwege een beperkte financiele draagkracht noodzakelijk dat een groot deel van het werk zelf gedaan werd.(En nog steeds) De druk van de bank, bouwvoorschriften, ondeskundig uitgevoerd werk en in een enkel geval interne beunhazerij,plus deadlines van bouwsubsidies maakten het er nog erger op.

Ondertussen is het project in iets rustiger vaarwater gekomen. De grootste verbouwingen zijn achter de rug, de hete adem van de bank is af en toe zelfs niet meer te voelen, en de waarde van het pand is ongeveer verdriedubbeld.Wat overblijft is riant wonen in het centrum tegen een huur die niet zo asociaal hoog is als wat de woningbouw rekent, en al helemaal niet te vergelijken is met de 'vrije' markt prijzen.
Maar nog steeds moet iedereen zijn eigen bijdrage aan het geheel leveren, en de loodgieter komt echt niet langs als je kraantje drupt.

Met de stagnering van de zelfwerkzaamheid, die zich ook uit in onvoldoende besluitvorming door de algemene vergadering, komt de laatste poot van het oorspronkelijke initiatief onder zware druk. De algemene vergadering heft zichzelf in principe op, en de gehele besluitvorming komt in handen van het Stichtings bestuur, dat ook de statuten zal gaan aanpassen. Als vervanging van de zelfwerkzaamheid worden uiteindelijk 4 gesubsidieerde banen gecreëerd voor mensen die voornamelijk ook in het pand wonen. Daarnaast wordt een “solidariteitsheffing” ingesteld om meer financiële armslag te krijgen.

De afgelopen jaren hebben weer een aantal veranderingen laten zien. Gebleken is dat ook een Stichtingsbestuur niet in staat is om het pand optimaal te besturen. De vier gesubsidieerde banen worden slechts ten dele optimaal benut. het onderhoud aan het pand dreigt te stagneren en de achterstand aan onderhoud dreigt te leiden tot schade aan het pand die fataal kan worden, om te veel extra kosten in de toekomst zal leiden tot het onbetaalbaar worden van de woon- en werkruimte.

Om deze algemene tendens te keren wordt professionele hulp ingeroepen; Uit Utrecht komt ondersteuning van een organisatie die gespecialiseerd is in het begeleiden van panden die in zelfbeheer worden bestuurd. Er wordt een tienjaren plan opgesteld dat in de loop van 2004 wordt goedgekeurd door alle bewoners en gebruikers. Naar aanleiding hiervan wordt ook de Algemene vergadering weer heropgericht, waardoor de Vereniging weer gaat functioneren als hoogte beleidsorgaan.

De ingestelde "solidariteits-heffing" wordt opgeheven en bij de huur getrokken. Daarnaast komt er medio 2005 een huursverhoging van 15% en zullen de huren de komende jaren met 3% per jaar stijgen.
Het groot onderhoud wordt zeer voortvarend aangepakt (vooral dankzij onze externe hulp en enkele van de ID-baners), de daken worden vernieuwd, buiten schilderwerk gedaan, CV-ketels vernieuwd, enz, enz. het werk wordt uitbesteedt aan een aantal bedrijven.

Daartussendoor is er ook nog eens controle geweest van de brandweer, die vanwege de omvang van het pand besloot dat er een complete brandmeldingsinstallatie moest worden aangelegd. Zo niet zou het pand worden afgesloten en gedeeltelijk ontruimt. De complete installatie is binnen een half jaar aangelegd. Geschatte kosten een halve ton.

Begin 2006 is een groot deel van het achterstallig onderhoud gereed en lopen we behoorlijk op schema en binnen het budget.